Змест
Уводзіны
Кнігадрукаванне на Беларусі на пачатку XX ст
Фарміраванне беларускай літаратурнай мовы
Беларускі перыядычны друк на пачатку XX ст
Янка Купала —рэдактар «Нашай нівы
«Наша ніва» і традыцыі народна-дыялектнай мовы
Заключэнне
Спіс выкарыстаннай літаратуры
Уводзіны
Тэма рэдагавання на Беларусі на пачатку XX стстагоддзя з’яўляецца актуальнай таму, што менавіта ў гэты перыяд адбылося станаўленне беларускай літаратурнай мовы, а рэдагаванне стала важным этапам у гэтым станаўленні. Гэта час нацыянальнага адраджэння беларусаў.
Таму гэта тэма зацікавіла многіх вучоных і даследчыкаў. Яе разглядаў Баландзін К. І. у сваёй пацы «Фарміраванне і развіццё беларускай мовы», Бярозкіна Н. Ю. закранула гэтую тэму ў кнізе «Гісторыя кнігадрукавання на Беларусі». Не абмінулі яе ў сваіх працах і такія даследчыкі, як Шчаўлінскі М. Б., Панізнік С., Карповіч М. П. у кнізе «Літаратурнае рэдагаванне», Александровіч С. Х. і іншыя.
Мэта працы: выявіць асаблівасці рэдагавання на Беларусі на пачатку XX ст. Для дасягненя гэтай мэты я ставіла перад сабой наступныя задачы:
- сабраць фактычны матэрыял па дадзенай тэме;
- прааналізаваць, як функцыянавалі асноўныя месцы рэдактарскай дзейнасці: друкарні, выдавецтвы і перыядычны друк на пачатку XX ст.;
- выявіць даследчыкаў, якія займаліся фарміраваннем беларускай літаратурнай мовы;
- разгледзець рэдагаванне пачатку XX ст. на прыкладзе дзейнасці Янкі Купалы ў якасці рэдакатара газеты «Наша ніва».
Кнігадрукаванне на Беларусі на пачатку XX ст.
Працэс выдання кніг звязаны з іх рэдагаваннем. Зняцце абмежаванняў для беларускага, польскага і літоўскага друку садзейнічала інтэнсіўнаму павелічэнню выдавецкай прадукцыі і ўзнікненню шэрага новых прыватных друкарняў, дзейнасць якіх аднак у многіх выпадках была непрацяглай. Павысілася актыўнасць губернскіх друкарняў [3, с.117].
Буйнейшымі кнігавыдавецкімі цэнтрамі былі губернскія гарады Мінск, Віцебск, Магілёў. Значны рост друкарняў назіраўся ў Мінску. Сярод мінскіх друкарняў асабліва вылучаліся друкарні С. Някрасава, Б. Саламонава, I. і В. Тасьманаў, I. Каплана, Я. Грынблата, Гатоўскага і Юршчыка і інш. Дзейнасць друкарняў была нераўназначнай. 18 друкарняў Мінска паспелі выдаць толькі адну-дзве кнігі.
Друкарскае прадпрыемства С. Някрасава ў пачатку XX ст. надрукавала каля 100 кніг пераважна гістарычнай і рэлігійнай тэматыкі. Друкарня I. Каплана спецыялізавалася на выпуску навуковай, навучальнай і даведачнай літаратуры, перш за ўсё па медыцыне. У гэтай жа друкарні выйшлі ўсе падручнікі па матэматыцы Б. П. Чыханава. У выдавецкай прадукцыі Б. I. Саламонава ў параўнанні з другой паловай XIX ст. значна паменшылася колькасць рэлігійнай літаратуры, пераважалі матэрыялы афіцыйнага характару: спісы служачых розных устаноў, справаздачы, статуты, банкавыя паказальнікі і інш.
На 1900-1910 гг. прыпадае перыяд найбольшай актыўнасці віцебскай друкарні Г. і. П. Падземскіх. Сярод іх выданняў —"Памятники времен древних и новейших в Витебской губернии" А. П. Сапунова (1903), "Упрощенный метод обучения грамоте" М. С. Ракіцкага (1903), "По вопросу о русско-германской торгово-промышленной политике" Я. ............