Хрысціянства, яго ўзнікненне і фарміраванне

Змест

1. Узнікненне хрысціянства

2. Структура Бібліі

3. Веравучэнне і культ хрысціянства

4. Ператварэнне хрысціянства ў дзяржаўную рэлігію Рымскай імперыі і раздзяленне царквы

Спіс выкарыстаных крыніц

1. Узнікненне хрысціянства

Хрысціянсва з'яўляецца самай вялікай сусветнай рэлігіяй. Зараз яно налічвае каля двух мільярдаў прыхільнікаў. Такім чынам, звыш адной трэці цяперашняга насельніцтва Зямлі – хрысціяне. Прыхільнікі хрысціянства жывуць амаль ва ўсіх краінах свету. У Еўропе, Амерыцы і Аўстраліі яны складаюць асноўную колькасць жыхароў.

Зараз хрысціянства падзелена на тры асноўныя накірункі: праваслаўе, каталіцтва і пратэстанцтва. А спачатку, больш за тысячу год пасля свайго ўзнікнення, яно было адзіным, і менавіта ў гэты перыяд сфарміравалася ў якасці сусветнай рэлігіі.

Узнікла хрысціянства ў І ст.н.э. у Палесціне, якая ў той час з'яўлялася адной з усходніх правінцый Рымскай імперыі, як кірунак у іудаізме.

У папярэдняй лекцыі гаварылася, што іудаізм у гэты перыяд знаходзіўся ў стане глыбокага крызісу. Важнае месца ў ягоным веравучэнні займала палажэнне аб богаабранаці яўрэйскага народа. Але яўрэяў увесь час хто-небудзь заваёўваў, і з 66 г. да н.э. яны знаходзіліся пад прыгнётам Рыма. У гэтых умовах узмацніліся чаканне Месіі, прыход якога быў прадказаны прарокамі.

Хрысціяне вераць, што гэтым Месіяй, якога іудзеі чакалі ўжо некалькі стагоддзяў з'яўляецца Ісус Хрыстос. ''Ісус'' перакладаецца яе ''Выратавальнік'', гэта было даволі распаўсюджана ў тыя часы сярод яўрэяў імя, а ''Хрыстос'' – гэта пераклад на грэчаскую мову старажытнаяўрэйскага ''Машыак'' (''Памазанік'').

З моманту ўзнікнення і да нашых дзён вядуцца гарачыя спрэчкі наконт трактоўкі Ісуса Хрыста. Для хрысціян гэта Бог Сын, які сышоў на зямлю і выратаваў людзей. Іудзеі лічаць, што ён з'яўляецца ілжэмесіяй, і што Месія для яўрэяў яшчэ не прыйшоў, яго ўсё яшчэ чакаюць. У ХVIIІ ст. у навуцы сфарміраваліся дзве асноўныя трактоўкі Ісуса Хрыста: міфалагічная і гістарычная. Першая сцвярджала, што ніякага Хрыста на самой справе не было і яго вобраз – гэта міф, які ўзнік у выніку перапрацоўкі вядомых у тыя часы міфаў аб паміраючых і ўваскрасаючых багах: егіпецкага міфа аб Азірысе, грэчаскага міфа аб Дыёнісе і інш. Некаторыя даследчыкі гэтай школы выводзілі вобраз Хрыста нават з татэмістычных вераванняў першабытных народаў. Міфалагічная трактоўка была цесна звязана з атэізмам. Сцвярджаючы, што Ісуса Хрыста не было, яе прадстаўнікі тым самым імкнуліся пазбавіць гістарычных падстаў само хрысціянства, паказаць, што ўсе ягоныя палажэнні – не больш як вынік чалавечай фантазіі. Гістарычная трактоўка разглядае Ісуса Хрыста як рэальную асобу, прапаведніка новай рэлігіі, які сфарміраваў шэраг асноўных хрысціянскіх палажэнняў.

Прыхільнікі кожнай з гэтых трактовак прыводзяць аргументы на сваю карысць. Мы іх не будзем разглядаць, каб не ўскладняць матэрыял. Адзначым толькі, што большасць сучасных даследчыкаў выходзіць з таго, што Ісус Хрыстос – гэта не міфалагічны вобраз, на самой справе была такая гістарычная асоба, якая заснавала хрысціянства. Мы ў нашых лекцыях таксама будзем зыходзіць з гэтых пазіцый.

Хрыціянства ўзнікла ў канкрэтных сацыяльна-гістарычных умовах. ............